कोण्या जन्माच पाप सारं
सगळं आकरित घडतंय
थांबावं ना रे पांडुरंगा
का रात्रंदिस हा पडतंय?
हातातोंडाशी आलेला घास
अगदीच ओढून घेतलाय
जगाला पोसणाऱ्या राजाचा
आज संसार उघडा पडलाय
जे ते येऊन बांधावर
म्हणे नुकसान पाहणी करतय
मदत नाहीच कवडीची
तेवढं बाईट देऊन जातय
अहो मायबाप सरकार
नुसत्याच घोषणा करताय
की उभा राहिल त्याचा कणा
असं काहीतरी देताय
वेळ येऊन ठेपली आता
ठरलं तसंच करा
ओला दुष्काळ जाहीर करून
तेवढी कर्जमाफी करा
नाही आम्हा भय कशाचे
ना अंधाराची तमा
वाटत राहू ज्ञान फुले
अन् तेवत ठेवू शमा
असे शस्त्र कलम आमचे
लढूया न्यायासाठी
जोडत राहू हात हजारो
एक संघ शक्तीसाठी
करुनी बिमोड संकटाचा
पुढे पाऊल टाकत जाऊ
पायी तुडवून घनवादळे
यश शिखरे चढत राहू
पेरत राहू मंत्र यशाचे
आणि भरत जाऊ स्फुरण
एकवटावी शक्ती सारी
दाही दिशा येण्या शरण
सहजीवनाची वर्ष आठ
सहज सरून गेली
सुखी, पवित्र नात्याची
नाळ घट्ट जुळत गेली
असो संकट वा संघर्ष
हिंमत लढण्यास दिली
क्षणोक्षणी असते साथ
जणू सोबतीस सावली
आयुष्याचे प्रत्येक पाऊल
हसत हसत पडावे
दिवे दोनही श्वासांचे
अंती सोबत विझावे
व्यक्ती तशा प्रवृत्ती
गोष्ट अगदी खरी आहे
दुसऱ्यांना पाण्यात पाहणं
काहींची तर थेअरी आहे
सोडत राहायचे फुके बाण
उगाच अर्धवट ज्ञानाचे
आपण म्हणजे थोर पंडित
अन् स्वभाव मोजायचे लोकांचे
दुसऱ्यांची काढून मापं
अक्कल तारे तोडायचे
एका असुरी सुखासाठी
निव्वळ तोंडावर पाडायचे
गुलामांनी गुलाम राहावं
वृत्ती बाकी खास आहे
आदर्श समानतेला सुद्धा
स्वार्थीपणाचा वास आहे
विणत जावो प्रेम धागे
अन् नाते घट्ट जुळावे
तुझ्या न माझ्या प्रेमाचे
असे गाणे सुरेख गावे
उधळत राहो रंग हजारो
अन् जीवन रंगीन व्हावे
तुझे नि माझे चर्चे बाकी
हर एका ओठी यावे
बहरत जावो बाग आपली
अन् फुले फुलत राहावी
काट्यांनाही शरम यावी
तशी संगत गुलाबी व्हावी
असे असावे प्रेम निखळ
अन् जगात मिसाल व्हावी
तुझ्या नि माझ्या बंधनाची
कोणी अमर कथा लिहावी
