माझ्या कविता 70

बोलू लागले डोळे आज
निखळ प्रेमाची भाषा 
ओढ अंतरी मनोमनी
लाजरी बेधुंद नशा

हवा-हवासा नाजूक स्पर्श
साद घाली वारा
सोबतीस जणू चंद्र-चांदण्या
अन् सुगंधी फुल पसारा

मी न राहिले माझी आता 
जीव गुंतला तुझ्यात रे!
रोम-रोम भिजले अंग 
पाऊस तुझ्या प्रेमाचा रे!

माझ्या कविता 71

मज वंदनीय अती प्रिय
किती मधुर रसाळ वाणी

नसानसात भरते स्फुरण
गाता शौर्याची गाणी

सळसळते रक्त ऐकुनी
यशोगाथा माय मराठी

दऱ्या खोऱ्यात घुमतो
गर्जतो निनाद मराठी