माझ्या कविता 37

हे अस्थिर दोन क्षण
सरतील ही आता
तेजस्वी प्रकाश वाटा
कधी दुःख प्रलय लाटा

काटेरी प्रवास सारा
अन् अंधुक सुखाचे वारे
लढतो आहे बेभान होऊन
सावरून दुःख सारे

माझे ही जीवन
नव्हतेच स्थिर काही
होईल ही अंत माझा
पण मिटण्याची खंत नाही

चमकेल मी ही आता
पचवून अपयश सारे
बहरेल मी ही कधी
जणू साक्षीस चंद्र-तारे