Wednesday, 9 May 2018

माझ्या कविता 24

तुम्हीच सांगा बाप हो
आता जगावं कि मरावं
आम्ही मजबूर अशा
कुठं गाऱ्हाण मांडावं

तुम्हीच म्हणता मुलगी नको
टाका मारून तिला
होईल भार हलका
उगाच बोझा कशाला

झाला जरी जन्म माझा
लोकं येगळंच बघतात
नुसतीच कुजबूज चोहिकडे
उगा नाकं मुरडतात

मला सुद्धा वाटतं
आपण शाळेत जावं
शिकून सवरून सारं
एक सक्षम स्त्री व्हावं

माझ जगणं असं
सदा वचका खाली
म्हणे समाज साक्षर झाला
तरी नाही कोणी वाली

नको नुसतंच बाईपण
नको चूल मूल
मी सुद्धा जगावं
येईल का एखादा रुल! 

No comments:

Post a Comment