धरणी मातेचे लेकरू
जगाचा पोशिंदा आहे बाप
मिटवून जगाची भूक सार्या
मात्र उपाशीच आहे बाप
रखरखत्या उन्हात घामानं नाहणारा
रात्रंदिन राबत असतो बाप
फाटलेल्या संसाराला ठिगळं देत-देत
सुखाची आशा बाळगणारा बाप
आसमंत वादळे, दुःखाचे डोंगर झेलत
वेळ काढणारा बाप
फाटकीच कापडं, वा नसो पायात वहाण
तरीही समाधानानं जगणारा बाप
सोडली जरी चामडी आपली
त्याचे केले जरी पायतान
उपकार मात्र फिटणार नाही
भेटले बहुत सारे भेटतील ही
पण दुसऱ्यांसाठी झिजणारा
फक्त आणि फक्त असतो बाप
No comments:
Post a Comment