वारा धरी फेर
रिते होई ढग
सरी बरसती अशा
मिटे धरतीची धग
पसरे श्रावणाच्या सरी
ओलेचिंब पानं-फुलं
गाली हसते गोड
धरणी मातेचं मुलं
इथे दाटली वनराई
जणू सोळा शृंगार
भीमा सागराची भेट
किती भूलवते फार
असा दाटतो ऊर
धुंद होते मन
अन डोळ्यांनी टिपावा
इथला नाजूक क्षण
Very interesting sir
ReplyDeleteVery good sir
ReplyDeleteChan sir
ReplyDelete