कुणा भजावे कुणा पुजावे
हल्ली उकल होत नाही
या हरवलेल्या गर्दीमध्ये
मन अंतरी शोधत राही
काय कसले संचित आपले
ज्ञान मात्र पुरेसे नाही
धर्म-कर्माच्या वाटेवरही
कुणीच सोबतीस नाही
सोडावी लागतात क्षणोक्षणी
काही आयुष्यातील कोडी
सर करायचीय अवघड वळणे
ही जाण असावीच थोडी
पाप-पुण्याच्या चक्रामधले
आपण प्रवासी सारे
क्षणभंगुर हा देह-प्राण
हा अर्थ समजून घ्या रे
कुणा भजावे कुणा पुजावे
कोडं जरी अनंत आहे
निरंकार तो स्वामी जगाचा
वास अंतरी नित्य आहे
किती आठवू दादा
तुमची आभाळभर माया
उन्हा पावसात होती
तुमच्या प्रेमाचीच छाया
काय काळ असा आला
अन् होत नव्हत केलं
लाख जनमाचं नातं
दादा पोरकं हो झालं
काय मागू पांडुरंगा
तू खुप काही दिलं
दाखवूनी माय बाप
चीच लाख जनमाचं केलं
हवं तर पांडुरंगा
माझं सारं पुण्य घे!
पण माझ्या बापाला फक्त
तुझ्या चरणी जागा दे!
लिहायचं असतं बरच काही
शब्द मात्र फुटत नाही
शोधत असतो नवीन काही
कविता मात्र जुळत नाही
कुठे घडतय वेगळं काही
पेपर तर तोच आहे
म्हणावं तसं वैचारिक आता
हल्ली कोणी छापत नाही
पिढी गुंतली मोबाईल मध्ये
वाचन वगैरे दिसत नाही
शिक्षणावर तर बोलणंच नको
कोणीच मनावर घेत नाही
खरंच काही काळ होता
नवीन शिकत राहायचो
गुरुजी म्हणतील तसंच
अगदी तंतोतंत पाळायचो
भूत वर्तमान भविष्याची
सांगड तशी होत नाही
कुठे कुणाला वेळ तेवढा
ऐकून मात्र घेत नाही
म्हटलं बरं किती तरी
कलम काही सुटत नाही
दोन शब्द लिहिण्याचा
मोह काही आवरत नाही
